Afdrukken
Lead image 1:
Lead image TXT 1: Regina met de foto's van het gezin met de doodgeboren Thijs. Foto: Omroep Gelderland
Ankeiler: Hoe het precies gebeurde, vijf jaar geleden in hun woning in de Arnhemse wijk De Laar-Oost, weet ze niet meer.

- Hoe het precies gebeurde, vijf jaar geleden in hun woning in de Arnhemse wijk De Laar-Oost, weet ze niet meer. Met haar bijna tweejarige dochter in haar armen, viel Regina van de trap. Ze was op dat moment 38 weken zwanger van Thijs, die ter plekke in haar buik overleed. Het beïnvloedt hun gezinsleven nog vrijwel dagelijks. Zij en haar man Geert-Jan willen het taboe nu doorbreken. "Praat erover."

Aan de muur hangen twee grote babyfoto's van hun dochters Lynn en Fenna, nu zes en twee jaar oud. In het midden een schilderij van hun enige zoon: de doodgeboren Thijs. Foto's van Thijs na zijn geboorte met zijn ouders en grote zus Lynn, prijken op de kast.

'Gelukkig was hij op slag dood'

Zowel mentaal als fysiek was het de zwaarste bevalling die zij meemaakte, herinnert Regina zich na de fatale val op maandagochtend 19 september 2016. Met haar dochter liep ze naar beneden om een broodje te eten. Geert-Jan was aan het werk. "Ik denk dat ik mijn evenwicht verloor en viel van boven naar beneden."

Zie ook: Aandacht voor het doodgeboren kind: 'Nog veel onbegrip'

"Mijn eerste reactie was wegdraaien, zodat Lynn niet op de grond viel. Het gevolg was dat ik vol op Thijs viel." 'Gelukkig' was hij op slag dood, vertelt Regina terwijl ze volschiet.

"Op dat moment ben je zo bang. Mijn buik werd hard. Ik voelde niets meer, waar hij rond die tijd regelmatig trappelde. Maar je wilt het niet geloven, dus je hebt ergens nog hoop."

'Oorverdovend stil'

Aan het gezicht van de verloskundige die naar de hartslag van de ongeboren baby probeerde te luisteren, dacht ze al te zien dat het niet goed zat. Die bevestiging kreeg Regina even later in ziekenhuis Rijnstate. "Dan komt de klap en het besef." Toen moest ze haar man bellen. Regina raakte op dat moment in shock, waardoor de artsen het gesprek met hem overnamen, weet Geert-Jan nog.

Alle zorg ging vanaf dat moment naar Regina uit, die ook te maken had met interne bloedingen. "Dat voelde voor ons heel wreed en hard. Je wilt dat ze iets voor je kind doen, maar dat kon gewoon niet meer", beseft Geert-Jan. Regina weet nog dat ze riep: "Haal hem eruit en ga reanimeren." Toen Thijs eenmaal geboren was, werd het 'oorverdovend stil'.

Onderdeel van het gezin

Op dat moment kon een 'stil geboren kind' nog niet bij de gemeente aangegeven worden, leggen de ouders uit. Toen die mogelijkheid er drie jaar geleden wel kwam, heeft Geert-Jan Thijs alsnog ingeschreven. "Hij is een onderdeel van het gezin. Het is onze zoon. Zo voelt dat."

Na zijn geboorte is Thijs nog een week bij hen in huis geweest. Op zijn begraafplaats in Elst gaat het gezin nog regelmatig kijken. Ook zijn verjaardag wordt elk jaar gevierd. "Dan sturen de kinderen een ballon naar de hemel en eten we een taartje", vertelt Regina.

Afbeelding
Regina met de foto's van het gezin met de doodgeboren Thijs. Foto: Omroep Gelderland

Ook Lynn, die nog geen twee jaar oud was toen het gebeurde, is zich 'zeer bewust van het incident', weet Regina. "Ze heeft het er vaak over. Als er wordt gevraagd of ze broertjes of zusjes heeft, noemt ze Thijs altijd. Ze maakt ook regelmatig een tekening voor hem die dan op de muur moet of voor bij zijn graf."

Het verdriet dat er nog steeds is, komt in golven

Het heftige trauma dat de dood van Thijs achterlaat, leerde hen ook relativeren. "In een split second kunnen dingen anders zijn", zag Geert-Jan. Het verdriet dat er nog steeds is, komt in golven, ervaart Regina. "Je ziet het niet altijd aankomen en kan verschillende uitingen hebben."

In de 'Baby Loss Awareness Week' is Arnhem deze week de enige Gelderse gemeente die deelneemt. Terwijl meer bewustwording van dit soort leed volgens Geert-Jan en Regina juist zo belangrijk is. "Veel mensen beseffen niet hoeveel impact dat heeft", meent Regina.

Er 'gewoon' over praten

Vaak als er iemand overlijdt, heb je van die persoon kunnen genieten en was diegene tastbaar, legt Geert-Jan uit. "Dat is bij Thijs niet het geval. Vrienden of familie hebben hem nooit kunnen zien of vasthouden. Die hebben daar geen herinneringen aan." Dat grote verschil maakt het voor de buitenwereld soms lastig, meent Geert-Jan. "Dan denken ze: die worden over een paar jaar weer zwanger van een nieuw, gezond kindje en dan is het weer goed: maar dat zal nooit Thijs zijn."

Er 'gewoon' over praten, vindt het stel al heel prettig. "Thijs hoort erbij en mag genoemd worden. Ernaar vragen is niet vreemd. Toch zijn sommigen daar bang voor", ziet Regina. Dat taboe willen zij graag doorbreken. "Tranen komen toch wel. Maar die zijn minder pijnlijk dan voelen dat het onderwerp wordt genegeerd of vermeden."

Weinig begrip werkgever

Waar er bij Regina op haar werk destijds naar haar mening uitstekend met de situatie werd omgegaan en haar de tijd werd gegeven om terug te komen, was er bij Geert-Jan minder begrip. "Mijn werkgever snapte niet dat ik na drie weken nog thuis was." Het maakte dat hij vrijwel per direct van baan switchte. "Die keuze was toen ook niet moeilijk."

Buiten elkaar, kunnen zij ook bij naaste vrienden en familie goed terecht. "Dat je die hebt, voelt ook wel weer heel bijzonder. Dat wordt dan nog dierbaarder", besluit Regina.

Deel dit artikel